- بالا رفتن سطح انسولين در خون.
- عدم توليد گلوكز كافي در بدن كودك.
- استفاده بدن از گلوكز، بيش از مقدار توليد شده.
- عدم توانايي كودك در شير خوردن به ميزان كافي براي بالا نگه داشتن سطح گلوكز.
افت قند خون در شيرخواران با داشتن يك يا چند مورد از اين عوامل خطر بيشتر است:
- در نوزادان سالمي كه در زمان خاصي بدنيا مي آيند(نوزاداني كه پس از 37 هفته به دنيا مي آيند)، سطح قند خون در 1 تا 2 ساعت پس از تولد در پايين ترين حد خود قرار دارد. بعد از اين مدت، سطح قند خون بدن بتدريج با استفاده از ذخاير چربي و قند سالم، شروع به افزايش مي كند.
- نوزادان كوچك و زودرس ممكن است ذخاير كافي نداشته باشند تا بتوانند قبل از شروع به شيرخوردن، سطح قند خون را متعادل نگه دارند. اين نوزادان در 24 ساعت اول زندگي بيشتر در معرض خطر افت قند خون هستند.
- كودكاني كه مادرانشان مبتلا به ديابت هستند (به ويژه مادراني كه به انسولين نياز دارند يا ديابتي كه به خوبي كنترل نشده باشد) ممكن است در استفاده از ذخاير گلوكز خود دچار مشكل شوند. افزايش طبيعي قند خون كه بعد از تولد اتفاق مي افتد ممكن است فوراً اتفاق نيفتد.
- نوزاداني كه دير بدنيا مي آيند(زايمان دير رس) هم ممكن است در 12 ساعت اول زندگي با همان مشكل مواجه شوند.
علاوه بر موارد اشاره شده در بالا، هيپوگليسمي مي تواند در شرايط زير هم ايجاد شود:
- تغذيه ضعيف مادر در دوران بارداري
- انواع ناسازگاري بين خون مادر و نوزاد (بيماري شديد هموليتيك نوزادي)
- وجود انسولين زياد در مدفوع كودك به دلايلي مانند تومور لوزالمعده
- نقائص هنگام تولد
- بيماريهاي مادرزادي متابوليك يا نقايص هورموني. برخي از اينها سابقه ي ژنتيكي دارند
- اكسيژن ناكافي در بدو تولد (اسفيكسي هنگام تولد)
- بيماري هاي كبد
- عفونت