1- ديابت نوع 1
ديابت نوع 1 نوعي اختلال خود ايمني است كه باعث مي شود سيستم ايمني بدن به اشتباه سلول هاي سالم لوزالمعده (كه توليد كننده هورمون انسولين هستند) را از بين ببرد. انسولين موجب مي شود كه قند يا گلوكز موجود در جريان خون، وارد سلول ها شوند. سلولها از گلوكز براي توليد انرژي استفاده مي كنند. بدون انسولين، قند خون بالا مي رود و اين مي تواند كشنده باشد.
ديابت نوع 1 در 400 نوجوانان و بزرگسالان زير 20 سال، حدود 1 نفر را مبتلا مي كند.
چه كسي به ديابت نوع 1 مبتلا مي شود؟
علت دقيق ابتلا به ديابت نوع 1 هنوز مشخص نيست. اما افراد زير بيشتر در معرض خطر هستند:
- كودكان سفيد پوست و كساني كه سابقه خانوادگي ابتلا به ديابت نوع يك دارند، بيشتر در معرض خطر هستند. اما تنها حدود 10 درصد از مبتلايان به ديابت نوع 1، سابقه خانوادگي اين بيماري را دارند.
- بعضي اوقات، كودك پس از قرار گرفتن در معرض برخي ويروس ها مانند آنهايي كه باعث ايجاد مونو نوكلوئوز عفوني(اپشتين بار) مي شود، دچار ديابت مي شود.
علائم و نشانه هاي ديابت نوع 1
علائم هميشه واضح نيستند و مي توانند مدت زمان زيادي طول بكشند. ديابت نوع 1 ممكن است به تدريج يا ناگهاني به وجود بيايد.
اما بچه ها يا نوجواناني كه مبتلا به ديابت نوع 1 هستند ممكن است علايم زير را نشان دهند:
- پر ادراري(افزايش حجم و تكرر ادرار)
- پر نوشي(نوشيدن زياد مايعات و تشنگي زيادتر از حد معمول)
- احساس خستگي
- از دست دادن وزن (يا عدم وزن گيري)
در برخي موارد، علائم ديگر مي تواند نشاندهنده ي خطر باشد. گاهي اوقات اولين علامت ديابت كودكي، شب ادراري زياد است. همچنين اگر دختري كه به بلوغ نرسيده است، به يك عفونت مخمر واژينال مبتلا شود، مشكوك به ابتلا به ديابت خواهد بود.